maandag 27 augustus 2012

jaar

Afgelopen week had ik mijn eerste jaargesprek in mijn "nieuwe" baan, die ik dus inmiddels al een jaar heb. Een jaargesprek is een combinatie van een beoordeling en een functioneringsgesprek. Ik had me goed voorbereid, al helemaal omdat mijn baas overweldigend bazig kan zijn en  omdat ik een echt wijf ben in beoordelingsgesprekken. Kritiek raakt me en complimenten ontroeren me en dan ineens moet er gepraat worden over salarisschalen en denk ik bij de geringste tegenwerking: "oh ja, doe maar wat jij in gedachten had, ik vind het fantastisch dat ik überhaupt elke maand geld krijg." Zo wás het.
Maar ik had me voorbereid, bijvoorbeeld met dit leuke artikel van Intermediair.

Wat hielp?
  • Ik had er goed over nagedacht: wat ging goed en wat kon beter dit jaar, wat heb ik voor meerwaarde voor het bedrijf gehad, op welke salarisverhoging zal ik mikken, welke opleidingen zou ik willen volgen, welke andere secundaire arbeidsvoorwaarden vind ik belangrijk.
  • Ik besprak met Mr A. hoe ik het zou aanpakken, als rasechte man raadde hij me aan vooral niet bescheiden te zijn. En waarom ook: in het onderhandelingsgebeuren zouden we waarschijnlijk ergens in het midden uitkomen.
  • Ik was ruim op tijd aanwezig, mijn baas was er nog niet. Dat gaf mij de kans me nog even voor te bereiden, een kopje koffie en pen en papier te pakken. Ook schreef ik nog snel even mijn gewenste salaris op, plus een paar kernwoorden, voor als ik het even niet meer zou weten.  
  • Ik heb bij zenuwen de neiging om onophoudelijk uit m'n nek te gaan lullen, maar dat heb ik bewust niet gedaan. Terwijl De Baas nog wat papieren opzocht, bleef ik rustig zitten en besloot ik me zakelijk op te stellen en rustig te acclimatiseren op mijn plekje aan de tafel. 
  • De Baas was één en al lof, er was niets op mijn functioneren aan te merken. De gedachte "Oh hij moest eens weten, ik weet wel wat puntjes!" drong zich op, maar ik nam de complimenten toch zonder morren aan.
  • Zeggen wat je goed kunt, voelt een beetje als opscheppen, maar moet toch! 
  • We moesten het natuurlijk ook hebben over wat er minder goed ging. Zonder mezelf naar beneden te halen, vertelde ik welke zaken ik nog lastig vond - maar ook hoe ik ze dacht op te lossen.
  • Er werd gevraagd wat voor opleiding ik zou willen doen. Ik noemde eerst maar de duurste en langste -die ik ook het liefst wilde- dan had ik altijd nog de andere achter de hand. De dure/lange opleiding vond mijn baas echter een heel goed idee. De andere opleiding heb ik ook nog wel genoemd, maar meer voor de zekerheid; ik krijg er heus geen twéé!
  • Als laatste kwam het salaris ter sprake. Dat deed mijn baas sneaky: het "standaardbedrag" stond al op het uitgedraaide contract dat hij tevoorschijn haalde. Ik dwong mezelf te zeggen: "Oh, dat valt me tegen, ik dacht meer aan.....*tromgeroffel*... bedrag X!" Zo eng!! Maar ik moest proberen er wat meer uit te slepen. Hij keek moeilijk en vroeg waarom ik dacht dat ik dat verdiende. Toen greep ik terug op alle complimenten die hij me even daarvoor had gegeven, en de extra taken die ik erbij heb gekregen. Hij ging een trede onder mijn gewenste bedrag zitten, met de afspraak dat ik over een half jaar in mijn gewenste trede zou komen. Wow.  
  • Uiteraard werd alles zwart op wit gezet. 

Nou, dat ging boven verwachting. Misschien vond hij het alsnog wel een goede deal (ik heb namelijk vorig jaar bij mijn arbeidsvoorwaardengesprek dramatisch slecht onderhandeld, dus dat werkt ook nog door in mijn salaris).
In elk geval waren dit de dingen die mij hielpen. Plus het feit dat ik al aan het begin van het gesprek hoorde dat mijn contract sowieso verlengd werd, dat was al een hele opluchting in deze rare tijden.
Het zit er in elk geval weer op voor dit jaar!

4 opmerkingen:

  1. Zo he, wat stoer...
    Wees maar flink trots op jezelf!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wow goed gedaan meid!!! Je mag idd super trots op jezelf zijn!! En wat is dat toch he dat "wij" dat allemaal zo moeilijk vinden. Ik herken je verhaal en je angsten zo ontzettend goed. Lastig of eerder gezegd zo moeilijk om voor jezelf op te komen met dat soort dingen. Maar super dat het zo goed gegaan is. ik zeg tijd om iets leuks (of lekkers ;) voor jezelf te kopen, je hebt het verdiend!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Poeh! Well done!
    En die studie alleen is het al waard, toch? Top!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wauw, daar kunnen wij wijven nog wat van leren :-)!

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk als je een berichtje achterlaat!