PMS go away/come again some other day!

Vanmorgen voelde ik me zó zielig! Overmand door hormonen kon ik niet anders dan me maar een beetje pruilend aan Mr A. vastklampen. Wat er dan was? Helemaal niets! Ja: behoorlijk venijnige buikpijn, het feit dat het weer donker is als de wekker gaat, en dat soort dingen. Terwijl ik nadrukkelijk snuffend het bed uit stapte, hopend op een reactie, troost, iets, keek mijn rationele zelf hoofdschuddend, van een afstandje toe. "Doe nou niet zo ráá-haar!"
Geen tijd meer om te ontbijten. Fietszadel nat. Droogwrijven met mijn mouw. Mouw nat. Band zacht. Oppompen. Op mijn werk: verwarming vergeten uit te zetten, tropisch in mijn kamer. Verwarming lager. Nu weer de koude bibbers. Een pinnige mailwisseling van collega's, ik sta in de CC. Moet ik er nu iets mee? Heb ik wel paracetamol bij me? Anders kom ik de dag niet door. Alle collega's op deze verdieping hebben vrij - doodse stilte op de gang. Buiten hangen de grijze wolken laag. Meer dan genoeg te doen, maar het lukt vast niet om gedisciplineerd aan de slag te gaan. En geen haan die er naar kraait, ja misschien als ze er straks ineens achter komen dat ik het stiekem allemaal niet kan en weet, als ik door de mand val. 

Terwijl ik de mok met de rozen vol laat lopen met koffie, besef ik ineens dat dit onzinnig is. Eén keer per maand 'met een reden' onredelijk zijn, kan vreemd genoeg best een fijn gevoel geven. Maar nu moet ik weer even ophouden. Ik kan kiezen hoe ik deze dag voortzet. Ga ik zwelgen, of ga ik kijken of ik er wat van kan maken?
Ik haal de literatuur uit de kast die ik vandaag moet bestuderen - wat is het luxe om daar tijd voor te krijgen. En natuurlijk weet ik nog niet alles, maar hoe lang ben ik hier nou? Men is tevreden over me, hoor ik. Ik kijk naar de afspraken in mijn agenda, en voorzie geen grote problemen bij die gesprekken. In de ochtend literatuurstudie, en de hele middag afspraken: voor ik het weet zal de werkdag voorbij zijn. Ik moet hem voor een deel zelf indelen, maar dat vertrouwen geven ze me, en dat is eigenlijk wel heerlijk. Na werktijd heb ik afgesproken met een vriendin, om even bij te kletsen in een café, en daarna begin ik samen met mijn geliefde thuis aan mijn weekend. Het voordeel van mijn huidige baan is, dat vrije tijd ook echt aanvoelt als vrije tijd. En de kalender staat vol met fijne plannen en uitstapjes.

Beseffen dat er veel is om blij mee te zijn, is een fijner gevoel dan zwelgen - soms moet ik mezelf er alleen wel even op wijzen.