bij een kopje thee

Een onverwacht drukke dag vandaag. Mijn keel zit dicht, mijn neus zit dicht....mijn rechteroog is rood en om de haverklap belemmert viezigheid achter mijn contactlens mijn zicht. Heel charmant, hoe ik dan knipperend en turend mijn gesprekspartner aangaap. Er waart duidelijk een ontsteking door mijn lichaam. Vandaag heb ik, ondanks de lichamelijke malaise, toch heel veel gedaan op mijn werk. Het is nog niet voorbij, want na het avondeten stap ik wéér op mijn fiets voor een (werkgerelateerde) bijeenkomst.

Druk, druk!

Zaterdag kreeg Mr A. zijn verjaarscadeau: een diner bij Restaurant Aan de Poel. De nummer 1 van Noord Holland volgens de IENS toppers en trotse bezitter van een Michelin ster. Ik werd er een beetje giebelig van, toen we na aankomst iemand van de "valet parking" weg zagen rijden in ons koekblik. Heel anders dan de etablissementen waar we ons doorgaans ophouden!
De inrichting was modern en een beetje theatraal, met bloemenvazen ter grootte van een flinke kleuter, zware zwarte gordijnen en een grote kroonluchter. Toen we binnenkwamen, ging de zon net prachtig onder boven de Amstelveense Poel. Bijna vier uur lang hebben we er doorgebracht, zes gangen lang; het was echt een avondvullend culinair programma. De gerechten waren kleine kunstwerkjes. En lékker! Wat een smaakexplosies! Ik word niet gehinderd door kennis van zaken, maar dit smaakte voortreffelijk. Ze hadden net een nieuwe menukaart, en de gerechten waren allemaal hartverwarmend herfstachtig. Mijn favorieten waren de coquille met buikspek, de fazant en het desert met herfstfruit en chocolade.


Amstelveense Poel


De rest van het weekend was ook fijn: gezellig met Mr A. series kijken op de nieuwe iPad, dingen in huis doen die nódig gedaan moesten worden (als de overburen enthousiast naar buiten komen en aanmoedigende dingen roepen terwijl je de ramen zeemt, weet je dat het tijd was) en naar Haarlem om vriend T. en zijn vrouw en kindje te zien. Wat word ik toch blij van hen, het was al te lang geleden!