opgeruimd hoofd

Gisteren belde ik met allerlei instanties. Ik kreeg mensen aan de telefoon die het achteloos hadden over percentages, rente, loonheffingen, en allerlei rekenkundige abracadabra. Ik heb een hekel aan getallen. Ik snapte er niets van en voelde me dom. "Waarom snappen andere mensen dit soort dingen wél?", snauwde ik richting Mr A. - stiekem was ik eigenlijk in paniek. Ik rommelde door een hele stapel papieren maar had niet de moed om me er verder in te verdiepen. Daarna wilde er voor mijn gevoel helemaal niets meer lukken; ik klungelde met de parkeerkaart in de parkeergarage van de Appie, voelde me dom over een opmerking die ik niet meteen snapte, en tijdens een een film vol rappe Engelse slang die ik maar half begreep. Zie je nou wel.

Die slechte bui was ook weer als sneeuw voor de zon verdwenen. Dat gebeurt me vaker, vooral na een nachtje slapen. Dan trekt de waas van verstandsvernauwing op en kan ik ineens zien wat er wél lukt en kan. Vanmorgen toen ik wakker werd voelde ik het al: een soort lichtheid, zo'n "vol goede moed"-gevoel, zo van "nieuwe ronde, nieuwe kansen". Of om een lekker ouderwets woord te gebruiken: ik voelde me behoorlijk monter. Het was nog donker toen ik met Mr A. een kopje koffie dronk op de rand van ons bed. We kletsten over de reis naar Japan die we willen maken. Meestal haasten we ons 's ochtends, maar vandaag was er zomaar tijd voor een rustige start. Ik wist dat ik vandaag veel moest regelen, maar had al een plan in mijn hoofd. Ik ging gewoon met één klein stapje beginnen. Ik ging mijn rotklusjes afwisselen met een lekker boek en een kort bezoekje aan het museum - kleine beloningen, helemaal in de geest van Kaizen. En nu zag ik ook weer de positieve dingen; de grote (leuke vent, leuke nieuwe baan, leuke vrienden) en de kleine (chocola-bananenmuffins die onverwacht luchtig waren). Ik besefte dat ik helemaal niet zo slecht bedeeld was met mijn intelligentie en besloot dat mijn afkeer van cijfers en getallen gewoon bij mij hoorde. 

Twee studies over het onderwerp en een hele hoop zelfstudie en nóg vind ik de menselijke geest maar een raar ding. Maar goed. Dan nu: uit bed en aan de slag!