Ter ere van de verjaardag van mijn vader vertrokken we gisteren richting het IJsselmeer. Op weg erheen, reden we eindeloos langs de Zeedijk, die zo smal was dat twee auto's elkaar niet konden passeren. Rechts naast ons was vrolijk klotsend water, met af en toe een waslijn vol wapperende witte overhemden. Of een steiger met twee stoelen, knus naast elkaar; perfect voor zonsondergangen. Links op de dijk stonden huisjes, die met hun glanzende blauwe, groene of witte timmerwerk uit een andere tijd leken te komen. Ik vroeg me af hoe het leven hier vroeger was, zonder alle dagjesmensen en wielrenners. De dijk kronkelde onder onze wielen door tot aan Marken. Daar pakten we onze picknickspullen uit, en genoten we van de zon.
 |
| Vrolijke vogeltjes op een deur in Marken |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk als je een berichtje achterlaat!